In 1852 werd er bij het Groningse dorp Noordbroek, in een streek die Stootshorn heette, een uitgestrekt landgoed van een aanzienlijke
Groninger regentenfamilie geveild door de weduwe van de laatste eigenaar. Opvallend, en ongehoord in de negentiende eeuw, was dat
de kopers van de delen van het landgoed in bijna alle gevallen landarbeiders uit de omgeving waren. Landarbeiders die land kochten!

In Stootshorn, van plaggenhut tot landhuis wordt aan de hand van de plaatselijke geschiedenis uitgelegd waardoor de landarbeiders hiertoe in staat waren. De bijzondere geschiedenis van Noordbroek en de buurtschap Stootshorn wordt beschreven vanaf de eerste bewoning tot
onze tijd, in een omgeving waar zowel natuurlijke omstandigheden als menselijke activiteiten het leven deden bewegen op de golven van de geschiedenis.

De landarbeiders ontsnapten aan de ellende van de Grote Agrarische Depressie in 1878 en werden veelal groentekwekers of zelf landbouwers. Hun relatieve vooruitgang werd echter door de modernisering in de twintigste eeuw weer ongedaan gemaakt: Stootshorn lag te ver van
moderne voorzieningen zoals waterleiding en elektra. Ver na de Tweede Wereldoorlog kwamen de overgebleven woningen in handen van mensen die de boerderijtjes tot prachtige landhuizen ombouwden. Ter illustratie van deze bijzondere geschiedenis, worden tot slot de
levens geschetst van drie ‘grote zonen’ van Stootshorn: Geert Veenhuizen, Eltjo Rugge en Johannes Leonardus Amerika.