Het is eigenlijk heel logisch, dat een historische rubriek die al drie jaar in de Noord-Ooster verschijnt, eens een keer gebundeld zal worden. Op verzoek van vele, verzamelende lezers en op initiatief van de directie van Uitgeverij A.D. v.d. Veen b.v. te Winschoten, is dat nu gebeurd. De eerste bundel met 28 „Historische Verkenningen” in de geschiedenis van Veendam, Wildervank en Muntendam ligt voor u.
Het zal hopelijk zeker niet de laatste zijn, waardoor ook de andere rubrieken te zijner tijd eveneens aan bod zullen komen.
Hoewel de historie van de Groninger Veenkoloniën niet veel meer dan vier eeuwen oud is, is ze in ons kleine Nederland zonder weerga.
Ik ben daarom dankbaar voor mijn vele zwerftochten in het verleden, waarbij ik mocht ronddwalen in de uitgebreide bibliotheek van het
Veenkoloniaal Museum te Veendam. Een woord van dank voor de welwillende medewerking van het stichtingsbestuur van deze instelling is zeker op zijn plaats. Talrijke foto’s, historische gegevens en verhalen, vaak ook mondeling overgeleverd of aan een stoffig manuscript toevertrouwd, konden zodoende in de schijnwerpers van de belangstelling worden geplaatst. Tot voordeel van allen, die de cultuur-
historie van het Noordoosten een warm hart toedragen. Tot genoegen van de vele streekgenoten, bij wie het gevoel van nostalgie steeds sterker ontwaakt. 
Tòch is de historische erfenis voornamelijk bijeen gebracht door een leger naamloze, anonieme werkers. Ploeteraars in het taaie veen, op het vaak woeste water van de zeven zeeën en het ruige Groninger platteland. Moedige, karaktervolle mannen en vrouwen, vaak ook kinderen, die uit een troosteloze woestenij de échte Veenkoloniën hebben geschapen; de latere bakermat voor duizenden hectaren vruchtbaar bouwland en talloze industrieën. Met hen de duizenden mannetjesputters op zee; kapiteins, schippers en gewone zeelieden – veelal in de golven gestorven – die de naam van hun schip en hun dorp in vrijwel elke buitenlandse haven bekendheid hebben gegeven, door hun heldhaftige doortastendheid en courage, zelfs onder de meest ongunstige omstandigheden. Mag dit boekje, met deze dingen in gedachten, bij vele gezinnen het onthaal vinden dat „hun” historie dubbel en dwars verdient. Uit genegenheid voor de Groninger veenkoloniën, ten onrechte vaak vergeten, maar een gebied, waar Nederland best trots op mag zijn.

Wim Daudt
Veendam, februari 1980