Het Oldambt, voor velen een synoniem voor weidsheid, voor onverzettelijkheid, voor het echte Groningen. Na een eeuwenlange strijd ten koste van lijf en goed gewonnen op de zee en vervolgens tot grote welvaart gebracht, Een welvaart die overigens niet gelijk was verdeeld; de sociaal-politieke geschiedenis van het Oldambt is uniek in Nederland.
Maar toen: uitstoot van werkgelegenheid in de landbouw en saneringen in de (landbouw verwerkende) industrie. Werkloosheid, een afnemend voorzieningenniveau, jongeren die hun heil elders in het land gingen zoeken. Een uniek landschap, maar leefbaar? Waren de veranderingen niet teveel voor de veerkracht van het gebied?

In 1991 startte een uniek bestuurlijk experiment. De Ministeries van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (WVC) en van Volkshuisvesting, Ruimtelijke ordening en Milieubeheer (VROM), de provincie Groningen en de gemeente Bellingwolde, Menterwolde, Reiderland, Scheemda en Winschoten spraken af om geld en tijd te stoppen in het verbeteren van de leefbaarheid van het Oldambt.

De aanpak heeft een scala aan activiteiten en projecten opgeleverd. In verschillende opzichten heeft het platteland in het Oldambt een voortrekkersrol vervuld. In dit boek wordt teruggekeken op vier jaar uitvoeringsgeschiedenis en wordt een doorsnede gegeven van de projecten die in het kader van dat leefbaarheidsproject op gang zijn gebracht.