Helaas nemen we afscheid van een van onze vrijwilligers, Jan Dik, die sinds 2016 werkzaam is geweest bij ons. Hij deelt graag bij wijze van afscheid een aantal van zijn ervaringen bij het CHCO met jullie.
Ik ben Jan Dik, 49 jaar en ben sinds augustus 2016 werkzaam als vrijwilliger bij het CHCO.
Toen ik begon bij het CHCO, vroeg de toenmalig directeur mij enkele archiefdozen te inventariseren. In deze dozen lagen stukken die waren ingebracht door verschillende mensen, en de inhoud was onbekend. Ik trof bijvoorbeeld concertprogramma’s aan uit de periode 1918-1925 van Hotel Dommering en debetboekjes van het armengasthuis te Scheemda uit de periode 1900-1915. Ondertussen werkten we aan de voorbereiding van onze tentoonstelling over vrouwen in het Oldambt. We zaten in de oude bibliotheek in die tijd. Veel weekeinden heb ik daar wanden wit geschilderd, grote rollen kunststof met tekst erop opgehangen en op de dag van de opening nog ramen gewassen.
Vanaf 2017 was de tentoonstelling open tot in 2018. Dit was een bruisende tijd voor het CHCO, met bezoekers uit het hele land, lezingen, interviews en verhalencafés. De lezing van Erik Ader, de zoon van mevrouw Ader-Appels, werd zo goed bezocht dat we uit het hele gebouw stoelen en banken moesten halen en zelfs enkele mensen moesten weigeren. Het interview met Hanneke Jagersma, communistisch burgemeester in Beerta van 1982 tot 1990, werd ook erg goed bezocht.
Later hielden we nog een kleinere tentoonstelling over verkiezingen in het verleden van het Oldambt, waar ik wat aan bij heb kunnen dragen.
Toen kwam er een tumultueuze tijd voor het CHCO. We verhuisden naar het oude ziekenhuis en binnen enkele maanden naar het oude postkantoor/gemeentehuis in Scheemda. In 2019 stopte onze directeur en begon Inge Dekker aan de leiding van het centrum. Veel vrijwilligers kregen de kans om een stuk te schrijven voor de pagina die we kregen in de Oldambster, de krant van de gemeente, totdat de krant stopte. Ik schreef onder meer een stuk over de bevrijding in onze streek.
In augustus 2021 stopte ik tijdelijk bij het CHCO om mijzelf op andere dingen te concentreren. Ik probeerde andere werkzaamheden en besteedde tijd aan het lezen van boeken. Deze werkzaamheden nemen nu zoveel tijd in beslag, dat ik besloten heb definitief te stoppen bij het CHCO, al was de beslissing moeilijk.
Er zijn zoveel verhalen te vertellen in onze streek: de bevrijding door de Canadezen, Belgen en Polen, de geschiedenis van het anarchisme en later het communisme in het Oldambt, het Joodse verleden van Winschoten en datgene wat bezoekers van ver vroeger het “boerenparadijs” noemden; de uitgestrekte landerijen en de monumentale boerderijen. Het Oldambt heeft een eigen gezicht en karakter en die is de moeite waard.
Ik hoop dat het CHCO weer tijden tegemoet gaat waarbij het een groot publiek kan trekken en de mensen in het Oldambt kan helpen hun geschiedenis te leren kennen en onderzoeken.
Carillon Winschoten heeft nieuwe melodieën.