In ‘We hadden geen keus’ vertellen 56 oud-landarbeidsters over hun leven in het Oldambt tussen 1920 en 1940: over hun jeugd, hun dienen bij de boer, over de periode toen zij als gehuwde vrouw met hun man naar het land gingen en over de beperkte mogelijkheden die zij hadden om dit oude patroon te doorbreken. Behalve het verhaal van de eigen ervaringen geeft dit boek ook de geschiedenis van de landarbeidsters in het algemeen vanaf 1850.Dankzij de vele illustraties en de boeiende verhalen kan de lezer zich een goed beeld vormen van dit stuk verleden.

Het gebied waarover het hier gaat, het Oldambt, staat bekend om zijn scherpe sociale en politieke tegenstellingen; rijke herenboeren tegenover een klasse van arme landarbeiders die voor hun inkomsten volledig afhankelijk waren van die boeren. Tegen het einde van de vorige eeuw kwamen zij meer en meer in verzet tegen hun lot. In sommige dorpen kreeg het socialisme, het anarchisme of het communisme vaste voet aan de grond, in andere dorpen bleven de landarbeiders trouw aan de kerk.

Tot nu toe is het een verhaal van boeren en arbeiders, van stakers en van acties; een verhaal waarin vrouwen een onzichtbare rol speelden. Zij werkten de hele lange dag op het land en hadden daarnaast de zorg voor een dikwijls groot gezin. Zij steunden de mannen in hun verzet tegen de grote ongelijkheid in het Oldambt en als het moest staakten zij mee. Het verhaal van de landarbeidsters werpt een nieuw licht op dit stuk geschiedenis.